Όταν ο Ραγιαδισμός ανεβαίνει επίπεδο

Κάποτε λέγαμε: Πόσες πια μονάδες ηλεκτροπαραγωγής χρειάζεται η ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ για να διασωθεί...

Τώρα λέμε: Πόσες πια επιδοτήσεις και ιδίοτελείς κρατικές παρεμβάσεις χρειάζεται ο Μυτιληναίος για να μας............. σώσει;

Διαβάστε το άρθρο της κ. Αριστέας Μπουγάτσου από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, και θα δείτε πως τα ορυκτά κάυσιμα μετατρέπονται σε ανανεώσιμες μορφές καυσίμου και ποιός θα πληρώσει το μαγικό.....

Αν μια φωτογραφία είναι χίλιες λέξεις, μια φωτογραφική ρύθμιση νόμου για την αγορά ενέργειας, μια προσθήκη μόλις τρεισήμισι γραμμών, μπορεί να κοστίσει 4,3 δισ. ευρώ στους Ελληνες καταναλωτές ρεύματος; Δυστυχώς μπορεί.

Δεν πρόκειται περί ευφάνταστου σεναρίου ή ανεύθυνης κινδυνολογίας, αλλά περί επίσημων υπολογισμών που κάνουν τουλάχιστον τρεις φορείς (επιστημονικός και επαγγελματικοί) για λογαριασμό που έρχεται στο ρεύμα, αν τελικά η κρυμμένη ρύθμιση του άρθρου 197 στο νομοσχέδιο για τη «Λειτουργία Ενεργειακών Αγορών Ηλεκτρισμού και Φυσικού Αερίου, για Ερευνα, Παραγωγή και Δίκτυα Μεταφοράς Υδρογονανθράκων» γίνει νόμος.

Στο σχέδιο νόμου και ειδικότερα στις «λοιπές διατάξεις» είναι φυτεμένη μια προσθήκη-βόμβα, βάσει της οποίας καταργείται ο περιορισμός του ανώτατου ορίου των 35 MW που έπρεπε να έχουν οι μονάδες Συμπαραγωγής Ηλεκτρισμού Θερμότητας Υψηλής Απόδοσης (ΣΗΘΥΑ), με φυσικό αέριο ή πετρέλαιο, ώστε η ενέργεια που παράγουν να απορροφάται κατά προτεραιότητα και να αμείβεται με εγγυημένη τιμή.

Ο περιορισμός αυτός είχε τεθεί το 1999 με σκοπό να προωθηθεί η αποκεντρωμένη παραγωγή.

Ρυπογόνα καύσιμα

Με την προτεινόμενη ρύθμιση, στο νομοσχέδιο που προωθεί το ΥΠΕΚΑ, δίνεται προτεραιότητα και στα ρυπογόνα καύσιμα έναντι των καθαρών μορφών ενέργειας και επιβαρύνονται βάναυσα οι καταναλωτές.

Οπως αναφέρουν όλοι οι φορείς που ξεσηκώθηκαν από τη σχετική διάταξη και έστειλαν υπομνήματα, με τις σημερινές τιμές φυσικού αερίου, η εγγυημένη τιμή στην οποία θα πουλάει ενέργεια μια μονάδα ΣΗΘΥΑ ισχύος 350 MW κινείται σήμερα στα 130 ευρώ ανά Mwh. Τιμή υψηλότερη κατά 50% από αυτή των αιολικών πάρκων και κατά 48% των μικρών υδροηλεκτρικών σταθμών.

Μια άρση λοιπόν του περιορισμού των 35 MW για την αποζημίωση της ενέργειας από ΣΗΘΥΑ με ορυκτά καύσιμα θα οδηγήσει σε εξακοντισμό του ειδικού τέλους ΑΠΕ που πλέον βλέπουμε στους αναλυτικούς λογαριασμούς ρεύματος. Ετσι ο καταναλωτής θα φορτωθεί με τον ψευδεπίγραφο τίτλο για τέλη υπέρ ΑΠΕ, όμως θα πληρώνει τα σπασμένα στην πραγματικότητα.

Αν τα τέλη αυτά δεν αυξηθούν, τότε ο ΔΕΣΜΗΕ που θα πληρώνει την υψηλή εγγυημένη τιμή θα βουλιάξει στα ελλείμματα και θα την πληρώσουν αιολικά πάρκα, φωτοβολταϊκά, υδροηλεκτρικά και γενικώς οι ΑΠΕ.

Η συνολική ετήσια επίπτωση στο Ειδικό Τέλος ΑΠΕ για την απορρόφηση κατά προτεραιότητα της ενέργειας μιας μονάδας Συμπαραγωγής Υψηλής Απόδοσης (ΣΗΘΥΑ) ισχύος 350 MW θα είναι της τάξεως των 175 εκατ. ευρώ. Και για μια 25ετία που είναι ο χρόνος ζωής μιας τέτοιας μονάδας 4,3 δισ. ευρώ! Ποσό που θα μετακυλισθεί στους συνήθεις... ανυποψίαστους καταναλωτές αν ο υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Γ. Παπακωνσταντίνου κωφεύσει στις καίριες επισημάνσεις που του κάνουν η Ελληνική Επιστημονική Ενωση Αιολικής Ενέργειας (ΕΛΕΤΑΕΝ), ο Σύνδεσμος Εταιρειών Φωτοβολταϊκών (ΣΕΦ) και ο Σύνδεσμος Μικρών Υδροηλεκτρικών Εργων (ΕΣΜΥΕ). Ποιος όμως ωφελείται από αυτή τη ρύθμιση; «Αποκλειστικά ελάχιστοι επιχειρηματικοί όμιλοι που έχουν επενδύσει σε μεγάλους σταθμούς ΣΗΘΥΑ», γράφει ο Σύνδεσμος Εταιρειών Φωτοβολταϊκών σε εξαιρετικά επείγουσα επιστολή του (στις 26/7) προς τον κ. Παπακωνσταντίνου.

Ο όμιλος Μυτιληναίου λέει η αγορά, ο μόνος δηλαδή που κατέχει μια μονάδα συμπαραγωγής 334 MW στις εγκαταστάσεις τής Αλουμίνιον. Δεδομένου ότι άλλη μονάδα Συμπαραγωγής Υψηλής Απόδοσης πάνω από 35 MW δεν υφίσταται σε λειτουργία, ούτε κατασκευάζεται ούτε εκκρεμεί αίτημα αδειοδότησης.

Υπενθυμίζεται ότι η σχετική μονάδα αδειοδοτήθηκε με σκοπό να καλύπτει ενεργειακά τις υψηλές ανάγκες τής Αλουμίνιον και έλαβε και κρατική επιδότηση ύψους 16 εκατ. ευρώ.

Το 2008, μαγικά, αυτή η άδεια παραγωγής μετετράπη και το ρεύμα πωλείται χονδρικώς αντί να ιδιοχρησιμοποιείται. Η χονδρική μέση τιμή ρεύματος που σήμερα εισπράττει η Αλουμίνιον είναι 55 ευρώ ανά Mwh. Βάσει της προωθούμενης ρύθμισης θα είναι 110 ευρώ. Δηλαδή, όσο πληρώνεται η μεγαβατώρα στις μονάδες ΑΠΕ.

Αφελείς ή ιδιοτελείς;

Επομένως το μέγα ερώτημα που τίθεται ως προς την καταχωνιασμένη παράγραφο του άρθρου 197 είναι το εξής: Είναι αφελείς ή ιδιοτελείς όσοι προωθούν νόμο υπέρ ενός ομίλου και κατά όλων των καταναλωτών; Πώς μπορεί να εξομοιώνονται ενεργειακές μονάδες που βασίζονται στα ορυκτά καύσιμα με μονάδες ΑΠΕ και οι πρώτες να απολαμβάνουν τα προνόμια των τεχνολογιών των δεύτερων;

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ΣΕΦ στην επιστολή προς τον υπουργό ΠΕΚΑ αναφέρει ότι για μια μονάδα σαν αυτή της Αλουμίνιον «η συνολική ετήσια επίπτωση στο ειδικό τέλος ΑΠΕ θα είναι της τάξης των 175 εκατ. ευρώ, δηλαδή τριπλάσια από το συνολικό ποσό με το οποίο ενισχύθηκαν όλες οι επενδύσεις φωτοβολταϊκών το 2010»!

Μάλιστα ο ίδιος Σύνδεσμος ζητάει την άμεση απόσυρση «της διάταξης αυτής που στρέφεται ευθέως εναντίον της βιωσιμότητας των επενδύσεων ΑΠΕ».

Ανάλογες διαπιστώσεις για τα νέα βάρη κάνει στην επιστολή της και η ΕΛΕΤΑΕΝ (Αιολική Ενέργεια), η οποία μεταξύ άλλων επισημαίνει:

«Φυσικά, είναι πολιτική επιλογή της Πολιτείας να ενισχύσει μια επιχειρηματική δραστηριότητα, υπό την προϋπόθεση ότι διασφαλίζεται και προωθείται ενεργειακή αποδοτικότητα με βιώσιμο και περιβαλλοντικά φιλικό τρόπο. Αυτή η επιλογή όμως πρέπει να γίνεται με διαφάνεια και όχι εις βάρος άλλων κλάδων. Στην προκειμένη περίπτωση, θα πρέπει ο καταναλωτής να λαμβάνει πλήρη και ακριβή πληροφόρηση του τι πληρώνει και υπέρ ποίου». Ανάλογο είναι το περιεχόμενο της επιστολής του ΕΣΜΥΕ, η οποία πέραν του κ. Παπακωνσταντίνου κοινοποιείται στον υπουργό Οικονομικών Ευ. Βενιζέλο, στον πρόεδρο της Ν.Δ. Α. Σαμαρά και στην Υπηρεσία ΑΠΕ του ΥΠΕΚΑ.

Μήπως όλοι αυτοί παρανόησαν το εδάφιο ή φτάσαμε στο σημείο να μιλάμε για ρυθμίσεις υπέρ ενός ομίλου και κατά όλων των άλλων;