του Μάριου Μιχαηλίδη
Τις μέρες αυτές ξετυλίγεται μια πανελλαδική (και παμβοιωτική), πλατιά και πολύμορφη δράση εναντίον της εγκατάστασης μονάδων παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, που θα καίνε λιθάνθρακα. Ταυτόχρονα, αντιστεκόμαστε στη μετατροπή της Βοιωτίας σε ενεργειακή «χαβούζα», με την εγκατάσταση πλήθους ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων με φυσικό αέριο αλλά και ανεμογεννητριών. Εκτός από το γεγονός της μειωμένης έστω, αλλά πάντα υπαρκτής ρύπανσης με το φυσικό αέριο, αρνούμαστε την υπερδιόγκωση αυτού του τομέα της βιομηχανικής δραστηριότητας στο νομό. Έχουμε και άλλους τομείς να αναπτύξουμε, έχουμε και άλλα σχέδια για τη ζωή μας. Επιπλέον, είναι ώρα να μιλήσουμε και για εξοικονόμηση ενέργειας. Η ασύμμετρη, άναρχη και πληθωρική ανάπτυξη μόνο τα επιχειρηματικά κέρδη εξυπηρετεί, όχι, όμως, το λαό της περιοχής μας (και κάθε περιοχής).
Είναι σωστό, όμως, να αφήνουμε έξω από τον προβληματισμό μας την ιδιωτικοποίηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας; Όλες αυτές οι μονάδες, και οι περισσότερο και οι λιγότερο βρώμικες και οι «καθαρές» ανήκουν σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Αυτοί θα παράγουν ρεύμα για να το πουλήσουν και να βγάλουν όσα περισσότερα λεφτά γίνεται. Συνέπειες: το ρεύμα θα είναι ακριβό για το λαό, η υπερεκμετάλλευση των εργατών τους θα «θερίζει». Θα παράγουν ρεύμα και για εξαγωγή, ενώ ο ανελέητος μεταξύ τους ανταγωνισμός θα αφήσει καμπόσους «χαμένους» στα μισά του δρόμου. Πιέσεις θα ασκούνται από τους ομίλους αυτούς για άσκηση φιλομονοπωλιακής εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής. Και σιγά μη σεβαστούν το περιβάλλον! Ακόμη και στην «καθαρή» παραγωγή πάνε να σαρώσουν ό,τι βουνό και δάσος βρίσκουν μπροστά τους!
Η ιδιωτικοποίηση της ενέργειας (που εντάσσεται στην επέλαση του νεοφιλελευθερισμού σε όλους τους τομείς) αποτελεί άλμα προς τα χειρότερα σε σχέση με την κρατική ΔΕΗ του παρελθόντος. Και αυτή, βέβαια, πουλούσε φτηνότερα το ρεύμα σε μονοπώλια και ακριβότερα στο λαό, και αυτή λειτουργούσε γραφειοκρατικά και αντιλαϊκά. Οι αρμόδιοι Υπουργοί, όμως, «στριμώχνονταν» αρκετές φορές κάτω από τη λαϊκή ή την αριστερή πολιτική πίεση για ζητήματα τιμολογίων, ρύπανσης του περιβάλλοντος, εργατικών δικαιωμάτων κλπ. Τώρα, η απάντηση θα είναι: «έχουμε ελεύθερη αγορά, απευθυνθείτε στους ιδιώτες»! Τα όσα περί ελέγχου λέγονται είναι παραμύθια για μικρά παιδιά!
Συμπέρασμα: το περιβαλλοντικό, αλλά και ευρύτερα, το εργατικό κίνημα πρέπει να συνδέσουν το πρόβλημα του περιβάλλοντος με το ευρύτερο και βασικότερο, εκείνο της ιδιωτικοποίησης της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, της μετατροπής της σε εμπόρευμα. Και να απαιτήσουν τη διατήρηση μιας και μόνης ΔΕΗ, ΔΗΜΟΣΙΑΣ, που να λειτουργεί, όμως, προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων, με κεντρικό προγραμματισμό και κάτω από εργατικό – λαϊκό έλεγχο, για μια φιλολαϊκή αναπτυξιακή πολιτική. ΚΑΝΕΝΑΣ ΙΔΙΩΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου