ΚΑΙ ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ
«Είναι οικολόγος», «αυτοί αμολάνε λύκους, φίδια και σκορπιούς», «θέλουνε να κλείσουνε τα εργοστάσια», «θέλουν να γκρεμίσουν τα κιόσκια», «θέλουν να εκθέσουνε τον Δήμο», «είναι αντιπρόσωπος καμμιάς εταιρίας εμφυαλώσεως νερού», «είναι αντίθετοι με τις ανανεώσιμες μορφές ενέργειας» και άλλα πολλά φαιδρά και μη ακούγονται αντί επιχειρημάτων για να αντικρουσθούν οι απόψεις που τα μέλη της ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ ΒΟΙΩΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ προβάλλουν στους πολίτες. Η απάντηση «μας πήρανε χαμπάρι, τώρα…. που μας κατάλαβαν πως θα κάνουμε τη δουλειά μας;» δεν ικανοποιεί από πλευράς πληρότητας και ουσίας. Κάποτε οι μηχανισμοί του κατεστημένου στη χώρα μας, για να «χαρακτηρίσουν» τους προοδευτικούς ανθρώπους και τους αγωνιστές, τους λέγανε άθεους, αναρχικούς, κομμουνιστές που θέλανε να τους πάρουνε τα σπίτια, που θέλουνε να γκρεμίσουν τις εκκλησίες, να διαλύσουν την οικογένεια, ότι είναι πράκτορες ξένων χωρών. Τουλάχιστον αυτοί οι χαρακτηρισμοί, όσο χοντροκομμένοι και να ήσαν, είχαν κάποιο πολιτικό νόημα και περιεχόμενο, ενώ οι σημερινοί, που εκτοξεύονται με κουτοπόνηρο-αθώο τρόπο κατά των μελών του κινήματος που εκπροσωπεί η ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΒΟΙΩΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, είναι απολίτικοι και για να γελάμε μόνο. Όμως είναι έτσι; Φαίνεται να είναι αντιφατικό.
Σήμερα, που υποτίθεται ότι η οικονομία, η κοινωνία, το μορφωτικό επίπεδο του κόσμου και η πολιτική έχουν αναπτυχθεί και έχουν εξελιχθεί, να χρησιμοποιούνται τόσο πισωδρομικοί χαρακτηρισμοί. Σε επίσημες εκδηλώσεις που έχουν οργανωθεί από Επιτροπές Πρωτοβουλίας Πολιτών, κάποιοι ομιλητές, παριστάνοντας τους αφελείς, αποκαλούν δημόσια, δήθεν κολακευτικά, «οικολόγους», τους ενεργούς πολίτες. Στις ιδιωτικές συζητήσεις τους με τους «φίλους» τους, ο χαρακτηρισμός αυτός χρησιμοποιείται από τους ίδιους σαν ύβρις. Το ίδιο τροπάριο προσπαθούν να ψάλλουν και ορισμένα τοπικά μέσα. Με τον τρόπο αυτό αφενός θέλουν να αποκοιμίσουν τα πολιτικά ανακλαστικά, αφετέρου να δυσφημήσουν στον κόσμο, ιδιαίτερα στους ανθρώπους με χαμηλό μορφωτικό και κοινωνικό επίπεδο και να παρουσιάζουν σαν ίδια με όλους τους άλλους την ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ. Υπάρχουν και κάποιοι που θαυμάζουν τους αγώνες της αλλά δεν είναι ενημερωμένοι και δεν διακρίνουν το ενωτικό, αγωνιστικό και ανατρεπτικό μήνυμα της ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ και πράγματι, για να κάνουν το χατίρι των μελών της ….εκτιμούν τους οικολόγους. Με όλα τα παραπάνω και με άλλες παρόμοιες συμπεριφορές άσπονδων φίλων και αντιπάλων, αποκαλύπτεται η αδυναμία τους να αντιπαραθέσουν επιχειρήματα αλλά ταυτόχρονα γίνεται προσπάθεια για να συσκοτίζεται η ουσία της πολιτικής της ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ. Να διαστρεβλώνεται το πολύχρωμο, πανδημοκρατικό, ενωτικό, αποτελεσματικό, ελπιδοφόρο και ανατρεπτικό μήνυμα των αγώνων στους οποίους πρωτοστατεί η ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ. Να υποβαθμίζεται ο καταλυτικός της ρόλος στην λειτουργία των θεσμικών οργάνων και κυρίως στην ανάπτυξη μιας πρωτοφανούς για τα Βοιωτικά δεδομένα αμεσοδημοκρατικής δράσης δικτύου των πολιτών.
Το αναμφισβήτητο γεγονός ότι η διέξοδος από την κρίση που περνάει ο τόπος μας, η Βοιωτία, εξ αιτίας της ασύδοτης επιθετικής και βίαιης εκβιομηχάνισης που επιχειρείται, θα είναι, τελικά, η καταδίκη του δικομματισμού και η αποφασιστική ενίσχυση της Αριστεράς και σε τοπικό επίπεδο. Ενίσχυση, που όπως φαίνεται, πρέπει πρώτα και κύρια να συντελεστεί με την ανάπτυξη των κινημάτων, όπως το κίνημα που ενσαρκώνει η ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΒΟΙΩΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ αλλά και των άλλων κινημάτων που αναπτύσσονται στη Βοιωτία, το εργατικό, το αγροτικό, γιατί αλλιώς δεν θα είναι δυνατή ούτε θα έχει νόημα ούτε προοπτική αυτή η ενίσχυση.
Το προφίλ της ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ είναι φανερό από τα κείμενα και την δράση της και είναι γνωστό και αποδεκτό από πολύ μεγάλη μερίδα των πολιτών της Βοιωτίας. Μετά από ενάμισυ χρόνο λειτουργίας και αγωνιστικής παρουσίας, προκύπτει ανάγκη για σαφέστερη διατύπωση της πολιτικής πρότασής της. Ότι, δηλαδή, το κίνημα που εκπροσωπεί η ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ είναι πολιτικό και όχι «απολίτικο», οικολογικό κίνημα και έχει πανδημοκρατικό χαρακτήρα και αριστερή ενωτική πρόταση. Αυτό το χαρακτηριστικό πρέπει να προβληθεί περισσότερο για να μην αφήνονται περιθώρια για «παρανοήσεις». Άλλωστε «απολίτικα» οικολογικά κινήματα δεν υπάρχουν παρά μόνο όταν θέλουν να συγκαλύψουν τις συντηρητικές επιλογές τους και την συντηρητική προέλευση και προοπτική τους.
Πάνος Λάμπρου
5 σχόλια:
Πες τα ρε μεγάλε, γιατί ήθελα να τα πω και εγώ αυτά σε κάτι καρεκλοκένταυρους γραφειοκράτες δήθεν αριστερούς μηχανισμούς.
φίλε Παναγιώτη, μπράβο
Η περιβαλλοντική κρίση στη Βοιωτία όπως και στον πλανήτη, οφείλεται προφανώς σε συγκεκριμένη λειτουργία αυτών που κάθε φορά αποφασίζουν- στη δική μας περίπτωση της κάθε κυβέρνησης, της νομαρχιακής και της τοπικής αυτοδιοίκησης κατά σειρά ευθύνης.
Οφείλεται ίσως ακόμη περισσότερο, σε αυτούς που έχουν τη δύναμη να κατευθύνουν αυτούς που αποφασίζουν και οι διαδρομές ανάμεσά τους σε τοπικό επίπεδο είναι κάτι παραπάνω απο προφανείς.
Το οικολογικό πρόβλημα θίγει τον πυρήνα του πολιτικού και οικονομικού συστήματος και έχει απόλυτο δίκαιο ο Παναγιώτης Λάμπρου ότι πάρα πολλοί επιχειρούν να θολώσουν αυτή την πραγματικότητα. Στην ίδια κατεύθυνση, συνήθως ακούμε εκκλήσεις για να αποκτήσουμε πιο "οικολογική συμεριφορά" όπως ακούμε συμβουλές για να "σφίξουμε το ζωνάρι" να αποκτήσουμε "καταναλωτική συνείδηση" και άλλα.
Είναι σαφές ότι η συμπεριφορά του κάθε ενός παίζει σημαντικό ρόλο και μπορεί να διαμορφώνει μια κοινωνική τάση, δεν μπορεί σε καμμία περίπτωση να καλύψει την ανάγκη για συλλογική πολιτική παρέμβαση.
Για τον ίδιο λόγο που η φιλανθρωπία δεν μπόρεσε ποτέ να εξαλείψει την φτώχεια έτσι και η ανακύκλωση για παράδειγμα δεν αρκεί για να σώσει τις ρεματιές της Βοιωτίας απο τοξικά βιομηχανικά απόβλητα. Όσα δένδρα και αν φυτέψουμε δεν φτάνουν για να απορροφήσουν το διοξείδιο του άνθρακα και τους άλλους ρύπους απο τα νέα ενεργειακά εργοστάσια που εξυπηρετούν μόνο τους ιδοκτήτες τους.
Όσες και όσοι συμμετέχουμε στις δράσεις που συναποφασίζουμε σε ανοιχτές γενικές συνελεύσεις της Συμπαράταξης, ελπίζουμε ότι όλο και περισσότεροι συμπολίτες και συμπολίτισσες θα συνειδητοποιούν ότι για να διεκδικοήσουμε τα στοιχειώδη, πρέπει να είμαστε μαζί, να συζητάμε ανοιχτά για όλα όσα μας ανησυχούν και μας προβληματίζουν και να διεκδικούμε τη συμετοχή μας σε όσα αποφασίζονται πίσω απο κλειστές πόρτες.
Ενοχλούμε δυστυχώς κάποιους...
Κάποιοι ξυπνάνε και φταίμε εμείς...
Φίλε Πάνο
Συγχαρητήρια για το κείμενό σου, είναι αντάξιο του χαρακτήρα σου και το λέω χωρίς να περιμένω διορισμό.
Είναι μάλλον η πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία της Βοιωτίας που ενεργοί πολίτες ενημερώνονται, μαθαίνουν, συνεργάζονται και δρουν από κοινού χωρίς φόβο, λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους και ρίχνοντας ευθύνες όχι γενικά αλλά συγκεκριμένα και εκεί που πρέπει.
Τέτοιου είδους δράση όμως τρομάζει, γιατί είναι πρωτόγνωρο για τους θεσμικούς να αντιμετωπίζουν πολίτες που δε ζητιανεύουν κάποιο ρουσφετάκι αλλά διεκδικούν τα αυτονόητα.
Εδώ δεν ξέρουν να απαντήσουν. Οι άνθρωποι είχαν συνηθίσει να πηγαίνει κάποιος πολίτης στο γραφείο τους και να ζητάει στην καλύτερη περίπτωση κάνα κάδο σκουπιδιών στη γειτονιά τους ή κάποια επιχορήγηση στον Πολιτιστικό του Σύλλογο και στη χειρότερη γι αυτούς ένα διορισμό καθαρίστριας σε κάποιο νηπιαγωγείο ή άντε λίγες ώρες ενισχυτικής διδασκαλίας για το αδιόριστο παιδί τους. Εύκολα πράγματα για πολιτικάντηδες. Αποφεύγεις έντεχνα, κάνεις τον καλό, ρίχνεις τις ευθύνες αλλού ή στο κάτω-κάτω διορίζεις κανα φουκαρά με ένα τηλέφωνο εκεί που πρέπει.
Τώρα όμως εμφανίζονται άνθρωποι, πολίτες ενεργοί που τους βάζουν προ των ευθυνών τους. Γνωρίζουν τα τεκταινόμενα, γνωρίζουν το νομικό πλαίσιο, γνωρίζουν το επιστημονικό κομμάτι, γνωρίζουν τις αρμοδιότητες των θεσμικών, είναι επομένως επικίνδυνοι.
Πως θα αντιμετωπιστούν;
1. Θα τους ονοματίσουμε οικολόγους, έτσι κάπως ειρωνικά, στα τραπεζώματα μετά από διάφορες ημερίδες και θα αφήσουμε να αιωρείται η υπόθεση των λύκων, των ψύλλων, των φιδιών. Απίστευτο. Αυτοί που πρέπει να λύσουν το πρόβλημα των αγριόσκυλων του Ελικώνα αρμενίζουν και αφήνουν υπονοούμενα για άλλους.
2. Επειδή το 1ο δεν πιάνει σε όλους, δεν είναι όλοι τόσο αφελείς, διαδίδουμε ότι κάποια κόμματα κρύβονται από πίσω. Άρα τους τοποθετούμε πολιτικά και αφήνουμε τα συντηρητικά ένστικτα των πολιτών να λειτουργήσουν από μόνα τους. Λέγοντας συντηρητικά ένστικτα "έλα μωρέ όλοι για την κουτάλα είναι".
3. Άμα δεν πιάσει και το 2ο αρχίζουμε και "δίνουμε" ακόμη και κομματικούς συντρόφους μας αν χρειαστεί, προκειμένου να σώσουμε τον κώλο μας. " Έλα μωρέ ασχολείστε με αυτόν το μαλάκα δεν τον ξέρετε;". Του μαλάκα συντρόφου όμως ζητάμε τη στήριξη ή την ψήφο αν πρόκειται να έχουμε κάποια κομματική ή κοινωνική ανέλιξη.
4. Αν παρ΄όλα αυτά δεν πιάσει και το 3ο το ρίχνουμε στους λεονταρισμούς. Εγώ που τότε, εγώ, που έκανα, εγώ που ..γεννητικά όργανα μπλέ.
5. Στο μεταξύ ο κίνδυνος να διαρρεύσει ότι το περιβάλλον είναι θέμα πολιτικής και δεν είναι φιλανθρωπία εκ μέρους των ισχυρών αφεντικών μας, μπορεί να οδηγήσει στη λογική ότι τέτοιες κινήσεις, που δραστηριοποιούν ενερούς πολίτες, που μιλάνε, που δρούν, που χώνονται, είναι αριστερές και αυτό είναι το χειρότερο. Γιατί οι μεν νεοδημοκράτες δεν έχουν σχέση με το άθλημα, οι δε πασόκοι τους αριστερούς συντρόφους τους, τους έχουν βάλει στο γύψο από χρόνια. Και ο φόβος σκεπάζει το πολιτικό τους μέλλον. Γιατί οι περισσότεροι είναι και εξ επαγγέλματος πολιτικοί. Δυστυχώς για την πολιτική. Και αναγκάζονται να σπρώχνονται στα γραφεία των επιχειρηματιών και των μητροπολιτάδων, μήπως και εξασφαλίσουν ψήφια από κει. Και μετακινούνται όλο και δεξιότερα……..
Δημοσίευση σχολίου