Το ζούμε διαρκώς. Κάθε φορά που βάζουμε θέμα περιορισμού της βιομηχανικής ασυδοσίας για το περιβάλλον, την υγεία μας και το μέλλον του κάθε τόπου, αρχίζει το γνωστό παραμύθι: θέλετε να κλείσετε το Αλουμίνιο, τη Σωληνουργεία, τις βιομηχανίες των Οινοφύτων και πάει λέγοντας.
Μονότονα και επαναλαμβανόμενα σε όλους τους τόνους, δημιουργούν τελικά ασφυκτικό κλίμα στην τοπική κοινωνία. Για τους πολίτες που αγωνίζονται οι πιέσεις είναι μεγάλες: στη δουλειά τους, στην καθημερινότητά τους, στις κοινωνικές τους σχέσεις, στις ανάγκες τους. Το ίδιο για τους εργαζόμενους που εκβιάζονται και εκφοβίζονται ώστε να ανέχονται εργασιακές συνθήκες που βλάπτουν πρώτα απ' όλα τους ίδιους. Αλλά και για όλους εκείνους που τελικά υποκύπτουν και δέχονται να τους κοροϊδεύουν, ακόμη και αν στο βάθος γνωρίζουν πως διακυβεύεται η ζωή τους.
Τι λένε στην πραγματικότητα οι (μεγαλο)επιχειρηματίες; αφήστε να καταστρέφουμε τον Κορινθιακό, τον Ευβοϊκό, τον Ασωπό, να δηλητηριάζουμε το νερό και τον αέρα, να σας γεμίζουμε απόβλητα και σκόνη, να χαλάμε τα δάση, να ανεβάζουμε τη θερμοκρασία και την υγρασία, να καταστρέφουμε αρχαία, να αποκλείουμε παραλίες, να καταπατάμε, να υποθηκεύουμε κάθε εναλλακτική δυνατότητα τοπικής ανάπτυξης, γιατί αλλιώς θα χάσετε τις δουλειές σας.
Τι λένε οι εργατοπατέρες και οι κάθε λογής παράγοντες; Αυτοί που διαμαρτύρονται, αδιαφορούν για τις δουλειές σας, γιατί αυτοί είναι βολεμένοι, χωρίς ανάγκες, μένουν στην Αθήνα, είναι γραφικοί, λένε όχι σε όλα, έχουν πολιτικές σκοπιμότητες, τους έχουν βάλει οι ανταγωνιστές του δικού μας επιχειρηματία.
Τι λένε οι αρμόδιοι, όταν τους ζητάμε να ασκήσουν τις αρμοδιότητές τους; Περίπου ότι μας κάνουν χάρη για την παραμικρή κίνηση που γίνεται ασφαλώς μετά απο αποκάλυψεις, καταγγελίες, διαμαρτυρίες, διαδηλώσεις και προσφυγές. Αλλά κυρίως ότι λυπούνται που δεν θα αντιδράσουν στις παρανομίες και την περιβαλλοντική βλάβη γιατί πρέπει να σκεφτούν τους εργαζόμενους !
Και οι τρεις κατηγορίες κινούνται αποκλειστικά και μόνο για το στενό προσωπικό τους συμφέρον. Εξάλλου, όταν θα πρέπει να πληρωθεί ο λογαριασμός, οι περισσότεροι σκέφτονται ότι δεν θα είναι εδώ. Αλλά και όσοι θα είναι, κάποιο ψέμα θα σκεφτούν πάλι για τα μπαλώσουν. Όπως κάνουν πάντα. Παλιά συνταγή μόνο που στο τέλος κάποιοι τους πέρνουνε χαμπάρι:
Μονότονα και επαναλαμβανόμενα σε όλους τους τόνους, δημιουργούν τελικά ασφυκτικό κλίμα στην τοπική κοινωνία. Για τους πολίτες που αγωνίζονται οι πιέσεις είναι μεγάλες: στη δουλειά τους, στην καθημερινότητά τους, στις κοινωνικές τους σχέσεις, στις ανάγκες τους. Το ίδιο για τους εργαζόμενους που εκβιάζονται και εκφοβίζονται ώστε να ανέχονται εργασιακές συνθήκες που βλάπτουν πρώτα απ' όλα τους ίδιους. Αλλά και για όλους εκείνους που τελικά υποκύπτουν και δέχονται να τους κοροϊδεύουν, ακόμη και αν στο βάθος γνωρίζουν πως διακυβεύεται η ζωή τους.
Τι λένε στην πραγματικότητα οι (μεγαλο)επιχειρηματίες; αφήστε να καταστρέφουμε τον Κορινθιακό, τον Ευβοϊκό, τον Ασωπό, να δηλητηριάζουμε το νερό και τον αέρα, να σας γεμίζουμε απόβλητα και σκόνη, να χαλάμε τα δάση, να ανεβάζουμε τη θερμοκρασία και την υγρασία, να καταστρέφουμε αρχαία, να αποκλείουμε παραλίες, να καταπατάμε, να υποθηκεύουμε κάθε εναλλακτική δυνατότητα τοπικής ανάπτυξης, γιατί αλλιώς θα χάσετε τις δουλειές σας.
Τι λένε οι εργατοπατέρες και οι κάθε λογής παράγοντες; Αυτοί που διαμαρτύρονται, αδιαφορούν για τις δουλειές σας, γιατί αυτοί είναι βολεμένοι, χωρίς ανάγκες, μένουν στην Αθήνα, είναι γραφικοί, λένε όχι σε όλα, έχουν πολιτικές σκοπιμότητες, τους έχουν βάλει οι ανταγωνιστές του δικού μας επιχειρηματία.
Τι λένε οι αρμόδιοι, όταν τους ζητάμε να ασκήσουν τις αρμοδιότητές τους; Περίπου ότι μας κάνουν χάρη για την παραμικρή κίνηση που γίνεται ασφαλώς μετά απο αποκάλυψεις, καταγγελίες, διαμαρτυρίες, διαδηλώσεις και προσφυγές. Αλλά κυρίως ότι λυπούνται που δεν θα αντιδράσουν στις παρανομίες και την περιβαλλοντική βλάβη γιατί πρέπει να σκεφτούν τους εργαζόμενους !
Και οι τρεις κατηγορίες κινούνται αποκλειστικά και μόνο για το στενό προσωπικό τους συμφέρον. Εξάλλου, όταν θα πρέπει να πληρωθεί ο λογαριασμός, οι περισσότεροι σκέφτονται ότι δεν θα είναι εδώ. Αλλά και όσοι θα είναι, κάποιο ψέμα θα σκεφτούν πάλι για τα μπαλώσουν. Όπως κάνουν πάντα. Παλιά συνταγή μόνο που στο τέλος κάποιοι τους πέρνουνε χαμπάρι:
"Ξέρεις τι σκέφτονται αυτοί; θα βγάλω ένα λόγο, θα πω δυο ψέματα, θα τους τουμπάρω τους χωριάτες. Μαύρο στον Μαυρογυαλούρο".
Δέσποινα Σπανούδη
6 σχόλια:
και καποιοι απο τη συμπαράταξη την έκαναν όταν πιέστηκαν,κάποιοι άλλαξαν και στρατόπεδο και κάποιοι έκαναν και χρήσιμες ανταλλαγές
Λάβαμε το ακόλουθο email :
Aυτά που λέγαμε τόσο καιρό για τα παιχνίδια της ΔΕΗ και την άδικη επίθεση της στο Αλουμίνιο δεν ήταν τυχαία. Δείτε τι έγραφε το Βήμα την Κυριακή και το Ποντίκι σήμερα. Φοβήθηκαν μη φάει το Αλουμίνιο κομμάτι της πίτας. Θέλουνε να παίζουνε στο παιχνίδι μόνοι τους και δεν τους νοιάζει ακόμα και να απειλούν εργοστάσια όπως το Αλουμίνιο, από το οποίο ζει μια ολόκληρη περιοχή της Ελλάδας. ΑΙΣΧΟΣ!
Ανώνυμος"
«Εργοδότες, εργατοπατέρες και παράγοντες, δουλεύουν με την ανασφάλεια, τη σπέκουλα και το φόβο.…Μονότονα και επαναλαμβανόμενα σε όλους τους τόνους, δημιουργούν τελικά ασφυκτικό κλίμα στην τοπική κοινωνία».
Αγαπητή Δέσποινα, σωστές οι διαπιστώσεις και οι επισημάνσεις σου. Ως «παράγοντες» προφανώς πρέπει να αναφερθούν οι ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ, ήτοι οι κ.κ. ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ του Νομού μας, οι ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟΙ και ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΙ και οι ΠΟΛΙΤΕΥΤΕΣ που όλοι μαζί, με διαφορετικό τρόπο αλλά με τον ίδιο σκοπό υπηρετούν με συνέπεια τους πρώτους. Τυχαίνει δε όλοι αυτοί να προέρχονται από τον χώρο της μεγάλης παράταξης του δικομματισμού.
Η δημιουργία του ασφυκτικού κλίματος που αναφέρεις, μάλλον προσπάθεια και μάλιστα φιλότιμη για την δημιουργία ενός τέτοιου κλίματος γίνεται.
Το κλίμα αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο άμεσος τακτικός-πολιτικός στόχος της πλουτοκρατίας και των πολιτικών εκπροσώπων του, που αποδεικνύει περίτρανα το δίκαιο των αιτημάτων που η ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΒΟΙΩΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ διατυπώνει και την έλλειψη επιχειρημάτων από την άλλη πλευρά.
Τα άλλα όμως κόμματα, τα κόμματα και οι πολιτικές κινήσεις της Αριστεράς, έχουν στην αντζέντα τους την συγκεκριμένη χρονικά και τοπικά αυτή δραστηριότητα, τις εκδηλώσεις και τους φορείς της ή μήπως είναι πλέον καιρός για να θέσουν στις άμεσες προτεραιότητές τους την καταγγελία αυτής της αντιδημοκρατικής αντικοινωνικής δραστηριότητας και συμπεριφοράς; Πρέπει, άραγε, και αυτό το πολιτικό καθήκον να το επιφορτιστεί η ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ;
Ανώνυμε 8.13 πιστεύω πως έχεις δίκιο για την ανάγκη να τοποθετηθούν και πολιτικοί οργανισμοί γύρω απο το ζήτημα. Όμως νομίζω ότι και για τη Συμπαράταξη είναι μείζον θέμα οι σχέσεις με τους εργαζόμενους στις βιομηχανίες που καταγγέλουμε για περιβαλλοντικά εγκλήματα. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να καλλιεργείται κλίμα τεχνητής αντιπαράθεσης ανάμεσα τελικά στους πολίτες μιας κοινωνίας με κοινά στο μεγαλύτερο βαθμό συμφέροντα.
όσο για το πρώτο σχόλιο, δυστυχώς αυτά συμβαίνουν παντού και πάντα. το πιο σημαντικό είναι ότι υπάρχουν και πολλοί περισσότεροι που συμμετέχουν παρά τις πιέσεις σε ένα δίκτυο αλληλεγγύης, αλληλουποστήριξης και κοινής δράσης, χωρίς τα οποία κάθε ενεργός πολίτης νιώθει ανίσχυρος ή Δον Κιχώτης
Τι ώραία που τα λέει ο ανώνυμος που έστειλε το μέιλ.
Δηλαδή επειδή και η ΔΕΗ κάνει ότι και το Αλουμίνιο αντί να εξοργιζόμαστε ακόμη περισσότερο που όλοι εμάς κλέβουν πρέπει να δικαιολογήσουμε τον πρώτο διδάξαντα όμιλο Μυτηλιναίου.
Και τέλος τέλος τι ακριβώς να κάνει και η ΔΕΗ αφου την βάλανε και στο χρηματιστήριο. Αν το μόνο που κάνει είναι να πουλάει φθηνά στις βιομηχανίες και να αγοράζει δυό φορές ακριβότερα δύο λύσεις υπάρχουν: ή να το κλείσει το ρημάδι ή να φθάσει τα τιμολόγια τα δικά μας δέκα φορές επάνω.
Τώρα ποιόν ωφελεί αυτό ανώνυμε το αφήνω στην οξυμένη κρίση σου.
Δημοσίευση σχολίου