antinews.grΛιθάνθρακας και άλλα διηγήματα (οι υπογραμμίσεις δικές μας)
Το περασμένο έτος έντονες ήταν διεργασίες για την κατασκευή πέντε εργοστασίων που θα έκαιγαν λιθάνθρακα ως πρώτη ύλη. Προ μερικών εβδομάδων ο ΥΠΑΝ έδωσε τέλος σε αυτές τις κινήσεις. Τι παιζόταν όμως στο παρασκήνιο και δεν καταγράφηκε;
Καταρχάς είναι ενδιαφέρον να δούμε τον υποψήφιο για την ανάληψη των -λίαν προσοδοφόρων- μεταφορών και της εμπορίας του προϊόντος αυτού, που εισάγεται κατά κύριο λόγο από τη Βραζιλία, Ουκρανία και τη Νότιο Αφρική: Η εταιρία Glencore, αξίας 10 δισ. και τζίρου 60 δισ. ευρώ, του Βέλγο-Αμερικανό-Εβραίου Marc Rich και άλλων.
H εταιρία είναι κορυφαία στις μεταφορές ενεργειακών προϊόντων και την παραγωγή πολύτιμων μετάλλων. Για την ακρίβεια είναι η μεγαλύτερη Ε.Π.Ε στο κόσμο αφού αυτό είναι το νομικό καθεστώς της και συνεπώς τα ακριβή οικονομικά της στοιχεία δεν είναι γνωστά. Ο Rich κατέφυγε στην Ελβετία από τις HΠA το 1983, όταν καταδικάστηκε από τη δικαιοσύνη για τη μεγαλύτερη υπόθεση λαθρεμπορίας πετρελαίου (με το Ιράν). Εάν και Εβραίος και Αμερικανός πολίτης, δεν δίστασε να σπάσει το εμπάργκο με το Ιράν προκειμένου να βγάλει γύρω στο 1 δις. Δολάρια της τότε εποχής. Θεωρείται ως μέγας παίκτης στο παγκόσμιο εμπόριο πρώτων υλών και πολλές ελληνικές βιομηχανίες συναλλάσσονται μαζί του. Τη δεκαετία του ‘90 ανέπτυξε στενές σχέσεις με Ρώσους “επιχειρηματίες” και με επίκεντρο τη Βιέννη επεξέτεινε τις επιχειρήσεις του στα Βαλκάνια. Οι «κακές γλώσσες» αναφέρουν ότι ορισμένες μεγάλες δουλειές εκεί είναι δικές του με άλλους -και Έλληνες- ως βιτρίνες.
Το 2000 πήρε χάρη από τον Πρόεδρο Kλίντον -μια απόφαση που σήκωσε θύελλα αντιδράσεων σε όλο τον κόσμο-, επειδή η σύζυγός του υπήρξε μεγάλος χρηματοδότης του κόμματος των Δημοκρατικών. Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι τότε έμενε στο Ζουγκ της Ελβετίας σε αλεξίσφαιρη έπαυλη με περίπου 100 σωματοφύλακες όλοι τους πρώην επίλεκτα στελέχη των ειδικών δυνάμεων της Γερμανίας και της Ελβετίας. Η ζωή του απειλούνταν από αναρίθμητους εχθρούς και κυβερνητικές αρχές.
H εταιρία του έχει, κατά καιρούς, είχε κατηγορηθεί για δωροδοκίες αξιωματούχων του OHE στο Ιράκ, παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κολομβία, και συμμετοχή σε παράνομες ιδιωτικοποιήσεις στη Ρωσία. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο δημόσιος κατήγορος του Rich τη δεκαετία του ‘80 ήταν ο γνωστός υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων, Tζουλιάνι, και βασικός συνήγορός του ο Λίους Λίμπι. Ο Λίμπι υπήρξε προσωπάρχης του Λευκού Oίκου επί Mπους του Νεότερου και καταδικάστηκε για την αποκάλυψη του ονόματος της πράκτορα της CIA, Valery Plame, η οποία χρησιμοποιούσε ως κάλυψή της την ιδιότητα του συμβούλου ενεργειακών θεμάτων! Η τελευταία όπως θα θυμούνται οι προσεχτικοί αναγνώστες έκανε το πρώτο “τουρ” της στην Αθήνα όπου ήταν υπεύθυνη για την συλλογή πληροφοριών για την ακροαριστερή τρομοκρατία και την σχέση αυτής με τη Μέση Ανατολή. Αυτό σημαίνει ότι η ειδικότητα της ήταν πολιτική και όχι οικονομική με ότι αυτό σημαίνει η λεγόμενη έρευνα για ενεργειακά θέματα…Άλλωστε εάν και αναζητούσε υλικό για λαθρεμπόριο πυρηνικών υλικών, οι χώρες ενδιαφέροντος ήταν η Λιβυή, το Ιράκ και το Ιράν. Όλως τυχαίως και οι τρεις διατηρούν άριστες εμπορικές σχέσεις με τις εταιρείες του Marc Rich. Εάν αυτό συνδυαστεί με την έντονη φημολογία ότι τους τελευταίους 12 μήνες μεγάλα Ιρανικά κεφάλαια έχουν εισέλθει στην Ελλάδα μέσω Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, τότε ίσως μια ευκρινέστερη εικόνα σχηματίζεται για την Ελλάδα ως “Σταυροδρόμι πολιτισμών και …πλυντηρίων”.
O Έλληνας δημοσιογράφος Γιώργος Φιντικάκης ανέφερε σε άρθρο του (περιοδικό Energy Point, Νοέμβριος 2007, σελ. 33) ότι η κρατική εταιρία ΛAPKO «συνεργάζεται από παλαιά με την Glencore και η ΔEH σκέφτεται να αναθέσει σε αυτήν τις μεταφορές λιθάνθρακα, όταν κατασκευάσει τα εργοστάσιά της». Οι συνολικές εισαγωγές που δύνανται να απαιτηθούν εάν επιχειρηθεί παραγωγή λιθάνθρακα στην Ελλάδα προσεγγίζει, τουλάχιστον, το 1 δις. ευρώ, με μέγιστο όρο ζωής του κύκλου εργασιών αυτών των εργοστασίων τα 50 έτη. Έτσι, τα μέγιστα κέρδη είναι εύκολο να γίνουν αντιληπτά…πέρα από τις ετήσιες προμήθειες λιθάνθρακα, η εισαγωγή νέας τεχνολογίας επιφέρει και αλλαγές προμηθευτών, ανταλλακτικών, κτλ.
Τέλος λόγω του ότι η ΕΕ έχει και τον λιθάνθρακα στις μορφές ενέργειας που εντάσσονται στο σχεδιασμό για διαφοροποίηση (Βλ. απεξάρτηση από Ρώσους, Άραβες και Αμερικάνους), θα υπήρχαν και επιδοτήσεις ενώ η εισαγωγή της Ελλάδας στην παραγωγή ενέργειας από λιθάνθρακα θα αποτελούσε και προπομπό για την ένταξη και των υπολοίπων Βαλκανικών κρατών που ακόμα το σκέφτονται.
Τα λεφτά ήταν πολλά αλλά δεν έκατσε η δουλειά…υπάρχει η περίπτωση κάποιοι να δυσαρεστήθηκαν σφόδρα…όπως και με το λιμένα της Θεσσαλονίκης (Άλλη ιστορία αυτή);
Σίγουρα ένα κουίζ για δυνατούς λύτες.
Ιωάννης Μιχαλέτος
Καταρχάς είναι ενδιαφέρον να δούμε τον υποψήφιο για την ανάληψη των -λίαν προσοδοφόρων- μεταφορών και της εμπορίας του προϊόντος αυτού, που εισάγεται κατά κύριο λόγο από τη Βραζιλία, Ουκρανία και τη Νότιο Αφρική: Η εταιρία Glencore, αξίας 10 δισ. και τζίρου 60 δισ. ευρώ, του Βέλγο-Αμερικανό-Εβραίου Marc Rich και άλλων.
H εταιρία είναι κορυφαία στις μεταφορές ενεργειακών προϊόντων και την παραγωγή πολύτιμων μετάλλων. Για την ακρίβεια είναι η μεγαλύτερη Ε.Π.Ε στο κόσμο αφού αυτό είναι το νομικό καθεστώς της και συνεπώς τα ακριβή οικονομικά της στοιχεία δεν είναι γνωστά. Ο Rich κατέφυγε στην Ελβετία από τις HΠA το 1983, όταν καταδικάστηκε από τη δικαιοσύνη για τη μεγαλύτερη υπόθεση λαθρεμπορίας πετρελαίου (με το Ιράν). Εάν και Εβραίος και Αμερικανός πολίτης, δεν δίστασε να σπάσει το εμπάργκο με το Ιράν προκειμένου να βγάλει γύρω στο 1 δις. Δολάρια της τότε εποχής. Θεωρείται ως μέγας παίκτης στο παγκόσμιο εμπόριο πρώτων υλών και πολλές ελληνικές βιομηχανίες συναλλάσσονται μαζί του. Τη δεκαετία του ‘90 ανέπτυξε στενές σχέσεις με Ρώσους “επιχειρηματίες” και με επίκεντρο τη Βιέννη επεξέτεινε τις επιχειρήσεις του στα Βαλκάνια. Οι «κακές γλώσσες» αναφέρουν ότι ορισμένες μεγάλες δουλειές εκεί είναι δικές του με άλλους -και Έλληνες- ως βιτρίνες.
Το 2000 πήρε χάρη από τον Πρόεδρο Kλίντον -μια απόφαση που σήκωσε θύελλα αντιδράσεων σε όλο τον κόσμο-, επειδή η σύζυγός του υπήρξε μεγάλος χρηματοδότης του κόμματος των Δημοκρατικών. Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι τότε έμενε στο Ζουγκ της Ελβετίας σε αλεξίσφαιρη έπαυλη με περίπου 100 σωματοφύλακες όλοι τους πρώην επίλεκτα στελέχη των ειδικών δυνάμεων της Γερμανίας και της Ελβετίας. Η ζωή του απειλούνταν από αναρίθμητους εχθρούς και κυβερνητικές αρχές.
H εταιρία του έχει, κατά καιρούς, είχε κατηγορηθεί για δωροδοκίες αξιωματούχων του OHE στο Ιράκ, παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κολομβία, και συμμετοχή σε παράνομες ιδιωτικοποιήσεις στη Ρωσία. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο δημόσιος κατήγορος του Rich τη δεκαετία του ‘80 ήταν ο γνωστός υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων, Tζουλιάνι, και βασικός συνήγορός του ο Λίους Λίμπι. Ο Λίμπι υπήρξε προσωπάρχης του Λευκού Oίκου επί Mπους του Νεότερου και καταδικάστηκε για την αποκάλυψη του ονόματος της πράκτορα της CIA, Valery Plame, η οποία χρησιμοποιούσε ως κάλυψή της την ιδιότητα του συμβούλου ενεργειακών θεμάτων! Η τελευταία όπως θα θυμούνται οι προσεχτικοί αναγνώστες έκανε το πρώτο “τουρ” της στην Αθήνα όπου ήταν υπεύθυνη για την συλλογή πληροφοριών για την ακροαριστερή τρομοκρατία και την σχέση αυτής με τη Μέση Ανατολή. Αυτό σημαίνει ότι η ειδικότητα της ήταν πολιτική και όχι οικονομική με ότι αυτό σημαίνει η λεγόμενη έρευνα για ενεργειακά θέματα…Άλλωστε εάν και αναζητούσε υλικό για λαθρεμπόριο πυρηνικών υλικών, οι χώρες ενδιαφέροντος ήταν η Λιβυή, το Ιράκ και το Ιράν. Όλως τυχαίως και οι τρεις διατηρούν άριστες εμπορικές σχέσεις με τις εταιρείες του Marc Rich. Εάν αυτό συνδυαστεί με την έντονη φημολογία ότι τους τελευταίους 12 μήνες μεγάλα Ιρανικά κεφάλαια έχουν εισέλθει στην Ελλάδα μέσω Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, τότε ίσως μια ευκρινέστερη εικόνα σχηματίζεται για την Ελλάδα ως “Σταυροδρόμι πολιτισμών και …πλυντηρίων”.
O Έλληνας δημοσιογράφος Γιώργος Φιντικάκης ανέφερε σε άρθρο του (περιοδικό Energy Point, Νοέμβριος 2007, σελ. 33) ότι η κρατική εταιρία ΛAPKO «συνεργάζεται από παλαιά με την Glencore και η ΔEH σκέφτεται να αναθέσει σε αυτήν τις μεταφορές λιθάνθρακα, όταν κατασκευάσει τα εργοστάσιά της». Οι συνολικές εισαγωγές που δύνανται να απαιτηθούν εάν επιχειρηθεί παραγωγή λιθάνθρακα στην Ελλάδα προσεγγίζει, τουλάχιστον, το 1 δις. ευρώ, με μέγιστο όρο ζωής του κύκλου εργασιών αυτών των εργοστασίων τα 50 έτη. Έτσι, τα μέγιστα κέρδη είναι εύκολο να γίνουν αντιληπτά…πέρα από τις ετήσιες προμήθειες λιθάνθρακα, η εισαγωγή νέας τεχνολογίας επιφέρει και αλλαγές προμηθευτών, ανταλλακτικών, κτλ.
Τέλος λόγω του ότι η ΕΕ έχει και τον λιθάνθρακα στις μορφές ενέργειας που εντάσσονται στο σχεδιασμό για διαφοροποίηση (Βλ. απεξάρτηση από Ρώσους, Άραβες και Αμερικάνους), θα υπήρχαν και επιδοτήσεις ενώ η εισαγωγή της Ελλάδας στην παραγωγή ενέργειας από λιθάνθρακα θα αποτελούσε και προπομπό για την ένταξη και των υπολοίπων Βαλκανικών κρατών που ακόμα το σκέφτονται.
Τα λεφτά ήταν πολλά αλλά δεν έκατσε η δουλειά…υπάρχει η περίπτωση κάποιοι να δυσαρεστήθηκαν σφόδρα…όπως και με το λιμένα της Θεσσαλονίκης (Άλλη ιστορία αυτή);
Σίγουρα ένα κουίζ για δυνατούς λύτες.
Ιωάννης Μιχαλέτος
Σχόλιο Συμπ.: Αν το άρθρο αληθεύει τότε φαίνεται ότι οι τοπικές αντιδράσεις χάλασαν μεγαλύτερα σχέδια απο ότι φανταζόμασταν. Βέβαια ένα τέτοιο ...μπουμπούκι και οι εγχώριοι συνεργάτες του, μπορεί να μην εγκαταλείψουν τόσο εύκολα τον αγώνα. Γεγονός που μας καλεί όλους σε εγρήγορση. Τα σχέδια για τον λιθάνθρακα μπορεί να ανεστάλλησαν, δεν σημαίνει όμως ότι δεν θα επανέλθουν.
1 σχόλιο:
rich όνομα και πράμα
Δημοσίευση σχολίου