" ΟΙ ΜΗ ΕΙΔΙΚΟΙ" ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΕ ή αλλοιώς "Ποιός ζήτησε την άποψή σας;"

Συνάντηση αντιπροσωπείας κινήσεων πολιτών με τη διοίκηση του ΤΕΕ (23/3/2010)
Η συνάντηση ζητήθηκε από τον πρόεδρο του ΤΕΕ, σαν αποτέλεσμα της διαμαρτυρίας 14 φορέων και κινήσεων πολιτών στο συνέδριο του ΤΕΕ για την ενέργεια (8-10/3). Όσο διεξάγονταν το συνέδριο, και για μια βδομάδα μετά, καμία αντίδραση. Με το που δημοσιεύτηκε η διαμαρτυρία σε καθημερινή αθηναϊκή εφημερίδα , εκδηλώθηκε η βραδυφλεγής αντίδραση του ΤΕΕ.

Πήραν μέρος εκπρόσωποι των: Δίκτυο οικολογικών οργανώσεων Αιγαίου (Απ. Καλτσής), Επιτροπή φορέων και κατοίκων Αγίας Άννας Βοιωτίας (Μ. Κόκκορης), Κίνηση πολιτών δήμου Θίσβης Βοιωτίας (Δ. Μιχάλης), ΟΙΚΟ.ΠΟΛΙ.Σ. Χαϊδαρίου (Κ. Φωτεινάκης), Πανελλαδική κίνηση ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου - Πολίτες της Αττικής για την ενέργεια (Αντ. Μπρούμας), Πανελλήνιος περιβαλλοντικός σύλλογος “ΠΑ.Κ.Ε.ΠΟ.” (Χρ. Μακαρώνης), Περιβαλλοντική οργάνωση “Αχελώου ρους” (Γ. Χονδρός), Πολίτες της Φωκίδας για το περιβάλλον και τον πολιτισμό (Ευθ. Παπαδημητρίου), Συμπαράταξη Βοιωτών για το περιβάλλον (Τ. Κεφαλάς), καθώς και η Δ. Μαρίνου (Αλιβέρι).

Από την πλευρά του ΤΕΕ, ο προσκαλών πρόεδρος κ. Αλαβάνος μας ενημέρωσε ότι προέκυψε ραντεβού με την κ. Μπιρμπίλη και αποχώρησε, ενώ στη θέση του παρευρέθηκε ο α΄ αντιπρόεδρος κ. Μαν. Δρακάκης. Παρόντα ήταν, επίσης, τα μέλη της μόνιμης επιτροπής ενέργειας (ΜΕΕ) του ΤΕΕ κ. Σ. Ρώτη και Γ. Ανδριώτης (που ασχολούνται, κυρίως, με τα υδροηλεκτρικά) και η διοικητική υπάλληλος κ. Λ. Αθήνη.

Από την πλευρά μας επαναλάβαμε, και επεξηγήσαμε περισσότερο, το περιεχόμενο της διαμαρτυρίας – καταγγελίας μας, θυμίζοντας ότι πολλοί από εμάς (εκπροσωπώντας, τότε, τους “Πολίτες κατά του λιθάνθρακα”) είχαμε ζητήσει από το ΤΕΕ (αρχές του 2009, ταυτόχρονα με το ξεκίνημα των προσυνεδρίων του ΤΕΕ) να έχουμε εκπροσώπηση σε όλες τις σχετικές διαδικασίες. Είχαμε λάβει τη διαβεβαίωση (β΄ αντιπρόεδρος κ. Σπίρτζης, υπεύθυνος για τα θέματα ενέργειας) ότι αυτό θα γίνει και ότι είναι χαρά του ΤΕΕ κλπ. Τι έγινε στην πράξη;

Στα 10 προσυνέδρια του ΤΕΕ και στις 140, περίπου, εισηγήσεις, υπήρξαν μόνο 4 παρεμβάσεις, που εκπροσωπούσαν, με οποιονδήποτε τρόπο, την τοπική κοινωνία (ένας δήμαρχος, ένα ξενοδοχειακό επιμελητήριο, μια οικολογική κίνηση και κάποια σωματεία). Από τα δέκα, τα τρία προσυνέδρια αφορούσαν τις ΑΠΕ και τα δύο την εξοικονόμηση ενέργειας. Πολλά από αυτά σε άσχετες περιοχές (εξοικονόμηση σε Μυτιλήνη και Κέρκυρα, φυσικό αέριο στη Λάρισα κ.ά.). Πολλές από τις εισηγήσεις ήταν επαναλαμβανόμενες στα διάφορα προσυνέδρια και, στο σύνολό τους, από μεταφερόμενους εισηγητές. Η όλη διαδικασία αποσυνδεμένη, κατά κανόνα, από τα ουσιαστικά προβλήματα των περιοχών διεξαγωγής των προσυνεδρίων, είχε τα χαρακτηριστικά μιας επικοινωνιακής πρακτικής (να, το ΤΕΕ ασχολείται με τα ζητήματα της ενέργειας) και την πρακτική, όχι ημερίδων, αλλά επιμορφωτικών σεμιναρίων στους ιθαγενείς.

Στο κεντρικό συνέδριό του, και στις 70 παρουσιάσεις που έγιναν, δεν υπήρξε χώρος για καμιά κοινωνική πρωτοβουλία. Αντίθετα, υπήρξαν 13 παρουσιάσεις από τους διοργανωτές (ΜΕΕ), 9 από κυβερνητικούς και κρατικούς παράγοντες και 18 από εκπροσώπους εταιρειών (7 εκ των οποίων από τη ΔΕΗ). Ακόμη και η συμπαθής τάξη των βενζινοπωλών έκανε παρουσίαση.

Πέρα από τα παραπάνω, που αποτελούν την επιφάνεια του τρόπου με τον οποίο διαχειρίζεται το ΤΕΕ τα ζητήματα της ενέργειας, θέσαμε και πιο ουσιαστικά ζητήματα, επικεντρώνοντας στην ουσιαστική ανυπαρξία ή ακόμη και την εχθρική στάση του ΤΕΕ σε σημαντικά μέτωπα της ενέργειας, όπως:
• της διεκδίκησης μακροχρόνιου ενεργειακού σχεδιασμού (δεν υπήρχε, καν, σαν θέμα στο συνέδριο και στα προσυνέδρια, αν και αποτελεί το κεντρικό ζήτημα), αφού η απουσία του, μαζί με το καθεστώς πλήρους απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας, έχει οδηγήσει στη σημερινή ανεξέλεγκτη κατάσταση
• της συνέχισης και επέκτασης των λιγνιτικών δραστηριοτήτων (νέα ορυχεία και μονάδες), την ίδια στιγμή που χρειάζεται να ανοίξει ένας ουσιαστικός διάλογος για τη μεταλιγνιτική περίοδο
• του λιθάνθρακα, όπου ήταν κραυγαλέα η αφωνία του ΤΕΕ
• της εκτροπής του Αχελώου, του φράγματος της Μεσοχώρας και των άλλων μεγάλων φραγμάτων (όπως του Αγ. Νικολάου, στον Άραχθο)
• της μετατροπής της Βοιωτίας και της Δυτ. Αττικής στο νέο μεγάλο ενεργειακό κέντρο
• της επέκτασης των διυλιστηρίων των ΕΛΠΕ στην Ελευσίνα, της νέας μονάδας των ΔΕΗ – Χαλυβουργικής και, γενικά, της συνεχιζόμενης επιβάρυνσης του Θριασίου
• του απαράδεκτου ν/σ για τις ΑΠΕ, του ΥΠΕΚΑ

Από την πλευρά του ΤΕΕ, ο αναπληρών τον πρόεδρο κ. Δρακάκης εμφανίστηκε εντελώς απληροφόρητος για την ουσία της συνάντησης και απροετοίμαστος να δώσει κάποια απάντηση ή να δεσμευτεί σε κάτι. Ήταν επόμενο οι ερωτήσεις του και οι παρεμβάσεις του να είναι σε, εντελώς, άλλο κλίμα και σε ένα πολύ γενικό επίπεδο (ο ρόλος του ΤΕΕ, οι καλές σχέσεις με τις πρωτοβουλίες των πολιτών κλπ.). Σε ένα ζήτημα ήταν σαφής, και αυτό επιβεβαιώνει την καταγγελία μας: αμφισβήτησε τη δυνατότητα των μη “ειδικών” να έχουν ουσιαστική συμμετοχή στη δημόσια συζήτηση για τα ζητήματα της ενέργειας. Κάποια στιγμή, μας ανακοίνωσε και αυτός ότι είχε μια ανειλημμένη υποχρέωση και απεχώρησε, αφήνοντάς μας με τα δύο μέλη της ΜΕΕ. Αναγκαστικά η συζήτηση μεταφέρθηκε σε ειδικά θέματα για τα φράγματα, αφού δεν είχαν την εξουσιοδότηση να δεσμευτούν σε κάτι πιο συγκεκριμένο.

Η ωραία αυτή ατμόσφαιρα, έληξε με τη διαπίστωση ότι είναι πολύ χρήσιμη η συνέχιση των συναντήσεων του ΤΕΕ με τις πρωτοβουλίες των πολιτών. Λύσαμε τις απορίες των εκπροσώπων του ΤΕΕ για το που και πως θα μας βρίσκουν, αν το θελήσουν, και επισημάναμε ότι το επερχόμενο σχέδιο του νέου μακροχρόνιου ενεργειακού σχεδιασμού θα είναι ένα ακόμη σημείο δοκιμασίας των διαβεβαιώσεων επαφής και συνεργασίας που λάβαμε. Φεύγοντας, συναντήσαμε τον κ. Αλαβάνο που επέστρεφε. Μας επανέλαβε ότι θεωρεί πολύ χρήσιμη τη συνάντηση και απαρχή μιας στενότερης επαφής και συνεργασίας. Ίδωμεν …

Ποιο είναι το δικό μας συμπέρασμα:

Παρά την απογοητευτική εικόνα, που μεταφέρουμε, θεωρούμε ότι και η παρέμβαση στο συνέδριο και η συγκεκριμένη συνάντηση δεν ήταν χωρίς νόημα. Το θέμα είναι ότι το αποτέλεσμα είναι πολύ μικρό, σε σχέση με την προσπάθεια που καταβάλουμε. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο σε αυτήν την περίπτωση. Αλλά, μάλλον, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να συνεχίζουμε αυτή τη δουλειά μυρμηγκιού, ελπίζοντας ότι αυτές και πολλές άλλες παράλληλες προσπάθειες, μέσα στη ζώσα κοινωνία των ενεργών πολιτών, θα φτάσουν κάποια στιγμή να διαμορφώσουν ένα γενικότερο πολιτικό και κοινωνικό κλίμα που θα ευνοήσει βαθύτερες αλλαγές. Ένα περιβάλλον, δηλαδή, που θα σέβεται το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού των αναγκών μας και της επιλογής του μοντέλου της κοινωνίας στην οποία θέλουμε να ζήσουμε.
25/3/2010