Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010

To κράτος -κάθε - Μυτηλιναίου

Μια ιστορία για τις κρίσεις

To Aλουμίνιο της Ελλάδας, μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες της χώρας, λειτουργεί εδώ και μισό περίπου αιώνα στον μικρό κόλπο της Αντίκυρας, στην βόρεια πλευρά του Κορινθιακού. Το Αλουμίνιο – πρώην Pechiney- είναι εξαιρετικά ενεργοβόρο: απορροφά το 6% της ετήσιας πανελλαδικής κατανάλωσης. Από την ίδρυσή του, συνάφθηκε μια αποικιακού τύπου σύμβαση με τη ΔΕΗ, βάση της οποίας το ρεύμα αγοραζόταν σε συμβολική τιμή. Για την εγκατάστασή του, απαλλοτριώθηκε απο το ελληνικό δημόσιο έκταση 7.000 στρεμμάτων από τους κατοίκους της περιοχής. Η ύπαρξη του εργοστασίου συνεπάγεται μια δυσβάσταχτη οικολογική υποβάθμιση: Η μονάδα ειναι από τους μεγαλύτερους παραγωγούς αέριων ρύπων στην Ελλάδα. Οι εγκαταστάσεις της, παράγουν ετησίως ως 800.000 τόνους ερυθράς ιλύος με τοξικές και καρκινογόνες ουσίες, που πέφτει μέσα στον Κορινθιακό, νεκρώνει τον πυθμένα, αιωρείται και μεταφέρεται στους οργανισμούς και πλέον φθάνει μεχρι την Πελοπόννησο. Οι καταγγελίες αλλεπάληλες, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει επιβληθεί ασφαλής διάθεση της λάσπης. Απλώς όταν οι πολίτες αποκάλυψαν ότι δεν υπήρχε νόμιμη άδεια για την χρήση της θάλασσας ως σκουπιδότοπου, ο Νομάρχης φρόντισε να εκδώσει μια.
Σήμερα το Αλουμίνιο, ανήκει στον όμιλο Μυτηλιναίου, που διαπίστωσε την αξία του ως «δούρειου ίππου» για άλλες επικερδείς δραστηριότητες που δεν θα ήταν αποδεκτές γιατί δεν παρέχουν απασχόληση.

Δεν υπάρχουν σχόλια: