Η συζήτηση είναι πολύ πρόσφατη. Απέναντί μας είχαμε τον διευθυντή του Προγράμματος Τεχνολογίας και Δικαιοσύνης του φημισμένου αμερικανικού πανεπιστημιακού ιδρύματος ΜΙΤ, καθηγητή Τεχνολογίας και Πολιτικής κ. Νίκολας Ασφορντ, ο οποίος είχε βρεθεί στη χώρα μας για ελάχιστες ώρες. «Είναι απλό», είχε πει στην «Κ». «Το εξασθενές χρώμιο είναι καρκινογόνο. Το να αντλείται νερό για ανθρώπινη κατανάλωση από μολυσμένο με αυτήν την ουσία υδροφόρο ορίζοντα ισοδυναμεί με θανατική καταδίκη».
Οπως σημειώνεται σε πρόσφατη έκθεση του Ινστιτούτου Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΙΓΜΕ): «Η μόνη επικίνδυνη και βλαπτική είσοδος στον οργανισμό είναι η αναπνευστική οδός. Συγκεκριμένα, στο πόσιμο νερό και στη διατροφή, το εξασθενές χρώμιο μετατρέπεται από το γαστρεντερικό σύστημα σχεδόν ακαριαία και εξ ολοκλήρου σε τρισθενές χρώμιο, το οποίο σε χαμηλές ποσότητες είναι ωφέλιμο για την ανθρώπινη υγεία και συνεπώς παύει να είναι τοξικό».
Δεδομένων ότι η συγκεκριμένη ουσία έχει καταχωρηθεί από τον ΠΟΥ στις καρκινογόνες για τον άνθρωπο, ότι η ευρωπαϊκή κοινότητα προσανατολίζεται στη θέσπιση ορίων για την παρουσία της στο πόσιμο νερό (σήμερα τα όρια αφορούν το ολικό χρώμιο), αλλά και της τραγικής εμπειρίας από το Χίνκλεϊ της Καλιφόρνιας (αλλά τον Ασωπό), με την ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων καρκίνου εξαιτίας της μόλυνσης του υδροφόρου ορίζοντα με εξασθενές χρώμιο, το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει το ΙΓΜΕ είναι μάλλον... παράδοξο.
1 σχόλιο:
Χμμμ, προφανώς και στο ΙΓΜΕ δε με διαβάζουν :p
Δημοσίευση σχολίου