Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2007
Δεν υπάρχουν ασφαλή όρια για το χρώμιο στο νερό
Αυτή είναι η απάντηση του Μανώλη Βελονάκη, Καθηγητή πρόληψης και υγιεινής περιβάλλοντος στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Και τονίζει: " για την προστασία έναντι της τοξικής οξειδωτικής δράσης του εξασθενούς χρωμίου, το όριο των 50 ppb θεωρείται ααφαλές, όχι όμως για την προστασία έναντι της μεταλλαξιογόνου (καρκινογόνου) επίδρασης. Για την προστασία απο καρκινογόνους παράγοντες δεν υπάρχουν ασφαλή όρια έκθεσης, αντίθετα ισχύει η αρχή "όσο χαμηλότερη η έκθεση τόσο μικρότερη η πιθανότητα καρκινογένεσης" δηλαδή τα όποια όρια έκθεσης δεν είναι ασφαλή για την πρόληψη καρκινογένεσης... Στην περίπτωση του εξασθενούς χρωμίου η ρύπανση στο νερό είναι μη αποδεκτή διότι είναι τεχνικά δυνατό να αποφευχθεί." Εξάλλου η ελάχιστη ρύπανση με εξασθενές χρώμιο, διαπιστώνει ότι "συνεπάγεται μακροχρόνια συσσώρευση στο έδαφος και στον υδροφόρο ορίζοντα. Δηλαδή αν συνεχίσουμε την ανεξέλεγκτη διάθεση βιομηχανικών λυμάτων σοβαρή περιβαλλοντική επιβάρυνση με έμμεσες συνέπειες στη δημόσια υγεία, κυρίως λόγω της αλλοίωσης της χλωρίδας, της πανίδας και της αχρήστευσης των υδάτινων πόρων" Εμείς τι άλλο να προσθέσουμε; τα ίδια λέμε εδώ και καιρό.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Και μερικά στοιχεία ακόμη:
Στο φυσικό νερό βρίσκονται μόνο ίχνη χρωμίου λιγότερο απο 1 μg ανά λίτρο. Το εξασθενές χρώμιο (μια μορφή χρωμίου 1000 φορές πιο τοξική και επιπλέον καρκινογόνα) είναι αποκλειστικά προιόν βιομηχανικής ρύπανσης. Το μόνο όριο που έχει δοθεί απο το Υπουργείο Υγείας σε πολύ πρόσφατη εγκύκλιό του είναι 50 μg το λίτρο για το ολικό χρώμιο (όχι μόνο για το εξασθενές) και για το όριο αυτό επικαλούνται την κατευθυντήρια γραμμή του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Όμως μια επίσκεψη στην ιστοσελίδα του (WHO)και αναζήτηση για hexavalent chromium είναι αποκαλυπτική. Η κατευθυντήρια αυτή τιμή προτείνεται μόνο ως προσωρινή δεδομένου ότι "υπάρχουν αβεβαιότητες ως προς τις τοξικολογικά δεδομένα" . Μια πιο προσεκτική ανάλυση και στο ιστορικό της υιοθέτησης αυτής της τιμής δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερες αβεβαιότητες: Το 1958 αυτή η τιμή προτάθηκε για το εξασθενές χρώμιο στη συνέχεια το 1984 υιοθετήθηκε για το ολικό χρώμιο (τρισθενές και εξασθενές), το 1993 αμφισβητήθηκε λόγω της καρκινογενετικότητας του εξασθενούς χρωμίου και τελικά σήμερα διατηρείται ως προσωρινή μέχρι να υπάρξουν διαθέσιμα επιπλέον στοιχεία και να μπορέσουν να ξαναεκτιμήσουν το όριο.
Σε κάθε περίπτωση, όπως σημειώνει και ο κ.Βελονάκης, "τα όρια περιβαλλοντικής έκθεσης τίθενται με κριτήριο τον αποδεκτά κοινωνικό κίνδυνο" που στην περίπτωση μας δεν ισχύουν αφού υπάρχει γνωστή τεχνική εξουδετέρωσης (αναγωγής) του εξασθενούς χρωμίου απο τα βιομηχανικά λύματα.
διαβάστε και ότι αναγράφετε στη παρακάτω διεύθυνση. Ισως σας φανούν ενδιαφέροντα για το θέμα του άρθρου
http://www.epa.gov/ttn/atw/hlthef/chromium.html
Δημοσίευση σχολίου