Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2009

Αιολική ενέργεια για μας και όχι για τους κερδοσκόπους


Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο του Τέλη Τύμπα, αναφέρεται στην ιστορία των Ανεμογεννητριών και στην υποκατάσταση του αρχικού οικιακού- αγροτικού μοντέλλου που κυριάρχησε μαζικά μέχρι το μεσοπόλεμο στην Αμερική απο βιομηχανικά αιολικά πάρκα και ανεμογεννήτριες κολοσσιαίων διαστάσεων. Επειδή για λόγους χώρου είναι δύκολο να δημοσιευτεί όλο, για να διαβάσετε το πλήρες άρθρο κάντε κλικ εδώ . Αντιγράφουμε ενδεικτικά αποσπάσματα:

" Η ιστορία της χρήσης αξιοσημείωτα βιώσιμων τεχνικά ανεμογεννητριών έχει ένα βαθύτερο παρελθόν απ' ότι συνήθως υποτίθεται. Το παρελθόν αυτό δεν ξεκινάει με την ενεργειακή κρίση της δεκαετίας του 1970 και δεν σχετίζεται με τις απόπειρες να κατασκευασθούν γιγαντιαίες ανεμογεννήτριες για να τροφοδοτήσουν ένα μακρύ δίκτυο μεταφοράς. .. Η ιστορία του εξηλεκτρισμού...υποθέτει μια ορθολογική-εξελικτική πορεία προς την τεχνικά υπέρτερη (υποτίθεται) τεχνολογία των μακρών δικτύων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Στην αφήγηση αυτή δε θα μπορούσε να χωρέσει η ιστορία του μισού εκατομμυρίου των μεσοπολεμικών ανεμογεννητριών, καθώς αυτές εκπροσωπούσαν το ακριβώς αντίθετο, την πλήρη απεξάρτηση από κάθε δίκτυο μεταφοράς ενέργειας "



2 σχόλια:

admin είπε...

Ο Τέλης, (απο πολύ μακριά πλέον) κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση, με αφορμή την ιστορία της εξέλιξης των αιολικών διατάξεων, στον τρόπο με τον οποίο η οικονομία καθόρισε την εξέλιξη της τεχνολογίας προς λύσεις οικολογικά και λειτουργικά ασύμφορες, που εξυπηρέτησαν και τροφοδότησαν ένα συγκεκριμένο μοντέλο γιγαντισμού και μητροπολιτικής συγκέντρωσης.

Ανώνυμος είπε...

το άρθρο τελειώνει:

Έχουμε κάθε λόγο να είμαστε αντίθετες και αντίθετοι με τα βιομηχανικά αιολικά πάρκα και με τα απαραίτητα γι' αυτά δίκτυα μεταφοράς (κάποιων χιλιομέτρων αλλά και εθνικά), για τα οποία έχουν αρχίσει να γδέρνονται πανέμορφα βουνά σαν και τον βοιωτικό Ελικώνα. Από τη διαφορά ως προς την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, η οποία προκύπτει νομίζω φυσιολογικά ως κρίσιμη από την ανάγνωση της ιστοριογραφίας που ανέφερα, εξηγείται γιατί πρέπει να είμαστε στο πλευρό όσων αντιστέκονται, στη Βοιωτία και αλλού, στην υποθήκευση και του ανέμου στον κεφαλαιοκρατικό τρόπο παραγωγής ενέργειας. Βρίσκω επομένως πολύ φυσιολογικό και ελκυστικό το ότι η προοπτική για την αιολική ενέργεια που ενδιαφέρει την μαχητικότατη αριστερή-οικολογική Συμπαράταξη των Βοιωτών για το Περιβάλλον δεν είναι η ίδια με αυτή που προωθεί το ενεργειακό κεφάλαιο (μέρος του οποίου ενισχύει και θεσμούς που είναι γενικά και αόριστα υπέρ των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας) και οι κρατικοί μηχανισμοί (Υπουργείο Ανάπτυξης, Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, κ.τλ.). Η (υπέρ του δημοσίου και κατά του ιδιωτικού) κρατική τεχνολογική πολιτική που ενδιαφέρει την αριστερά δεν μπορεί να είναι υπέρ ενός κράτους που υποστηρίζει τα αιολικά πάρκα, με οικονομικούς αλλά και κατασταλτικούς μηχανισμούς. Αλλά και δεν μπορεί να αναπαράγουν και τα δικά μας έντυπα την προβολή των αιολικών πάρκων, όπως κάνουν οι αστικοί ιδεολογικοί μηχανισμοί, οι οποίο έχουν μάλιστα ήδη αρχίσει την επιχείρηση γελοιοποίησης των αγώνων όσων κινητοποιούνται ενάντια σε αυτά (βλέπε χλευαστικά πρόσφατα άρθρα σε ελληνικές εφημερίδες που ηγεμονεύουν από άποψη κυκλοφορίας).

Μια άλλη αιολική ενέργεια είναι (τεχνικά-οικονομικά, πολιτικά και ιδεολογικά) εφικτή - το αποδεικνύει η ιστορία του μισού εκατομμυρίου των αυτόνομων μεσοπολεμικών ανεμογεννητριών.