Ο πόλεμος είναι πιθανότατα η πλέον κερδοφόρα επιχείρηση για τους παραγωγούς αλουμινίου, αν και τα συμβόλαια και οι στατιστικές που το αποδεικνύουν εδώ και πολύ καιρό δεν είναι προσβάσιμες.
Παράλληλα αυξάνεται διαρκώς η χρήση αλουμινίου από άλλες βιομηχανίες (αυτοκίνητοβιομηχανία, κατασκευές κ.λ.π.) οι οποίες ευνοούνται από την προνομιακή μεταχείριση της πολεμικής βιομηχανίας, πράγμα που ισοδυναμεί με έμμεση επιδότηση.
Το περιβαλλοντικό και το ανθρώπινο κόστος από την τεράστια σε κλίμακα εξόρυξη βωξίτη και από τα κολοσσιαία έργα παραγωγής ενέργειας για να ικανοποιηθούν όλες αυτές οι “ανάγκες”, είναι ανυπολόγιστο και θα το εξετάσουμε σε επόμενο κείμενο.
Πόσο αλουμίνιο χρησιμοποιείται και καταστρέφεται στους πολέμους του Ιράκ και του Αφγανιστάν; Πόσα κέρδη αποφέρουν αυτοί οι πόλεμοι στους παραγωγούς αλουμινίου και στις βιομηχανίες όπλων; Πίσω από τις εταιρείες όπλων βρίσκονται οι μεταλλευτικές εταιρείες και οι έμποροι μετάλλων. Κάθε κάλυκας βλήματος που χρησιμοποιείται στους πολέμους πρέπει να αντικατασταθεί από έναν νέο, φτιαγμένο από πρωτογενές μέταλλο. Όσο πιο γρήγορα «καταναλώνεται» το στρατιωτικό υλικό, τόσο αυξάνεται το εμπόριό του.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ στην πολύ ενδιαφέρουσα δημοσίευση : antigoldgreece.wordpress.com/2009/06/03/2472/#more-2472
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου