Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009

Ο ελεύθερος Ν.Καζαντζάκης



«Πήρα πολλούς δρόμους για να φτάσω στη λύτρωσή μου», έλεγε λίγο πριν από το τέλος. «Πήρα το δρόμο του έρωτα, το δρόμο της επιστημονικής περιέργειας, της φιλοσοφικής έρευνας, της κοινωνικής αναγέννησης και, τέλος, το δύσκολο, γοητευτικό μονοπάτι της ποίησης». Η επιγραφή που χαράχτηκε στον τάφο του: «Δεν ελπίζω τίποτα. Δεν φοβάμαι τίποτα. Eίμαι λεύτερος».
Για τον «Tελευταίο Πειρασμό», που εκδίδεται το 1953, κατηγορείται ως ιερόσυλος.H Iερά Σύνοδος, με έγγραφό της προς την κυβέρνηση, αξιώνει την απαγόρευση τόσο του «Tελευταίου Πειρασμού» όσο και του «Kαπετάν Mιχάλη». Kαι ο ίδιος ο Kαζαντζάκης, αντιμετωπίζοντας τις απειλές της Eκκλησίας περί αφορισμού του, απαντά με λόγια στακάτα, κρητικά, λεβέντικα: «Mου δώσατε μια κατάρα, Aγιοι Πατέρες, σας δίνω μιαν ευχή: Σας εύχομαι να ’ναι η συνείδησή σας τόσο καθαρή όσο η δική μου και να ’στε τόσο ηθικοί και θρήσκοι όσο είμαι εγώ»
Ζητάμε άμεση σύγκληση του Νομαρχιακού Συμβουλίου για τα περιβαλλοντικά προβλήματα της Βοιωτίας !

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΜΑΡΤΙΑ; ΚΑΤΑ ΤΟΝ Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ .... 'Η ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ...

Ανώνυμος είπε...

τέστ είναι αυτό;
τι κερδίζουμε;

Ανώνυμος είπε...

ΕΝΑ ΣΥΓΧΩΡΟΧΑΡΤΙ!!!! ΑΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ...

Ανώνυμος είπε...

Εμείς και φοβόμαστε πολλά και ελπίζουμε σε πολλά, γι' αυτό και το παλεύουμε.
Ευχαριστούμε κύριε Νίκο Κ. δεν θα πάρουμε τίποτα απ' την κενότητά σας.

Ανώνυμος είπε...

Χωρίς Ομηρο και χωρίς ήρωες, χωρίς ποιητές κι αντάρτες, χωρίς φόβο, σεβασμό κι ελπίδα, χωρίς έλεος και συναλληλία ειπώθηκαν πομπώδεις τρίχες. Οπως το «δεν φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι ελεύθερος». Ο εθνικός ύμνος του σκλάβου - στην πραγματικότητα. Εξω απ' την κοινότητα σου τρώει ο λύκος την ψυχή...
Τάδε έγραψε ΣΤΑΘΗΣ -ΝΑΥΤΙΛΟΣ 10/5/2008.
Ας αναστοχαστούμε τη ρήση πιο κριτικά....

Ανώνυμος είπε...

Αφού δεν θα φοβόταν τίποτα, ούτε και θα έλπιζε σε τίποτα, τί θα έκανε στη παρούσα φάση και στη θέση μας ο Καζαντζάκης, ας πούμε για ότι παίζεται στη Βοιωτία και μας απασχολεί?
Μάλλον ΤΙΠΟΤΑ.

Ανώνυμος είπε...

Η φράση αυτή είναι του στωϊκού φιλοσόφου Δημώνακτος (Διονυσίου Αλικαρνασέως:Δημώνακτος βίος)....
και μάλλον η φιλοσοφία των στωικών δεν μας πάει και πολύ

παρόλαυτά η φράση αυτή έχει μια αξία στο τέλος ενός κύκλου
και ο Καζαντζάκης ζήτησε να γραφεί στο τάφο του

όσο για το πομπώδες της ρήσης, αυτό το χαρακτηριστικό διαπνέει και το έργο του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρξε ένας άνθρωπος -ορόσημο για τον αιώνα που πέρασε.

Ανώνυμος είπε...

Η επίσημη άποψη για τον Νίκο Καζαντζάκη: Ακραίος, Αναρχικός, Κομμουνιστής, Άθεος, μηδενιστής.

Αυτός απαντούσε με Ολύμπια ηρεμία: «Eίσαι ελεύθερος άνθρωπος, όχι μισθοφόρος. Να παλεύεις χωρίς να καταδέχεσαι να ζητάς ανταμοιβή. Αυτό είναι η αληθινή ελευθερία».

Πράγματι, ο Καζαντζάκης δεν φοβόταν τίποτα και δεν έλπιζε σε καμία ανταμοιβή για τους αγώνες του.

Φτωχό παιδί, γέννημα θρέμμα της Κρητικής Επανάστασης κατά των Τούρκων, μια ζωή καταδιωκόμενος, φανερά ή κρυφά, από την γέννηση μέχρι τον θάνατό του.

Εργάτης από τα παιδικά του χρόνια, βιοπαλαιστής φοιτητής αργότερα, εργοδότης-αφεντικό της συμφοράς του Αλέξη Ζορμπά, μαχόμενος δημοσιογράφος, Δημοτικιστής και μέγας ειρηνιστής, που τις ομιλίες του ακολουθούσαν ορμητικές διαδηλώσεις στους δρόμους της Αθήνας.

Ενθουσιώδης Βενιζελικός στα νιάτα του, απέρριψε τον Βενιζελισμό αργότερα, ασπάσθηκε τις Σοσιαλιστικές ιδέες της εποχής, ίδρυσε την Πολιτική Σοσιαλιστική Ομάδα και ηγήθηκε της οργάνωσης των Μικρασιατών και Παλαιμάχων, συνελήφθη και διώχθηκε σαν κομμουνιστής, τα έργα του κάηκαν και κατεγράφησαν από την Παπική Εκκλησία στα Απαγορευμένα Βιβλία, η Ελληνορθόδοξη Εκκλησία τον αφόρισε, απερρίφθη από την Επιτροπή Βραβείων Νόμπελ , δεν έγινε δεκτός στην Ακαδημία Αθηνών.

Αυτός, όμως, δεν φοβήθηκε τίποτα, ούτε έλπιζε τίποτα από όλα αυτά.
ΗΤΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

Συμπαράταξη Bοιωτών για το Περιβάλλον είπε...

ωραίο κλείσιμο, Πάνο

Ανώνυμος είπε...

Να συμπληρώσω μόνο, ότι μερικά έργα του κατεστράφησαν στην πρωτότυπη μορφή τους και δεν υπάρχουν, όπως κάποια συγγραφή του από τους μοναχούς του Αγ. Όρους, επίσης, οτι ορισμένα έργα του δεν μπορεί κανείς να τα βρεί εύκολα ούτε σήμερα στα μεγάλα βιβλιοπωλεία της Αθήνας.